Varlýk içinde hiçlik, ‘’O’’nun ile varlýk var.
Gönüllerde huzur yok yüreklerde darlýk var.
Dar olunca yüreðin, sýðar mý ki geniþi?
Vuslat yakýn deðil mi, varlýk mý ki gerisi?
Yüreðimde sýkýntý, geniþ âlem dar oldu.
Kula kulluk edince ömrüm ahu zar oldu.
Söylediðin sözünde geniþlik mi ararsýn?
Baþka yola saparda vuslata mý bakarsýn?
Kul olunca meta ya kula kulluk olur muþ.
Rabbe yüzün dönüpte hiçe Rablik verirmiþ.
Hay, deyince var oldum; varlýk Hay ile kaim.
Söylediðim baþkaca kulluk Rab ile daim
Rabbi bilse insanlýk kaim olur cihanda.
Kulluk ile mutluluk bulur iki cihanda
Terbiye etti rabbim; gül Muhammed-i emin.
Ýnsanlýk ta öðrensin, terbiyesinden a/emin.
Hak deyince dilleri güzel olur kullarýn.
Baþka lafa ne hacet, anar gönül yunarým
Salât, selam onadýr makamý Mahmud erek.
Ansa dillerim onu, salâvat dilde gerek.
Var ile yoðu bilmem, bildiðimdir salâvat.
Tatlanýr dilim her dem, anýlýnca O’nun ad
Cümle canlar birlikte, girelim cennetine.
Þükür olsun her yerim, dahilek cennetine
Cehennemden korkumdan cennetini isterim.
Yüzüm yokta utandým, cemalini özlerim
Günahým derya deniz nefsi yere sermedim.
Hacaletle birlikte, Rabbim hakkýn vermedim.
Hergeleni bekleyin Hýzýr olur o ki de;
Hýzýr deðil ise de, affý alýr belki de.
Tövbe edip istersen, Rabbim affýn vermez mi?
Affý sonsuz olandýr, hazinesi sermez mi?