Ne zaman gökyüzüne baksam;
Apak bulutlar içinde Çerkez gözlerin
Sonsuza yol alýyor beyaz taylarla
Hüznüyle öyle içten gülümsüyor yüzün
Karlý güller diyorum
Kara düþen kan deðil.!
Kardelenler çýkýyor,karlar yýrtýlýyor
Güller gülüyor Reis…
Sonsuzluðun duvarýna astýk resmini
Verdik künyeni Yusufçuk kuþuna
O götürür seni özlediðin sonsuzluðun sahibine
Boþuna yandýk diyorum
Bu ölünecek acý deðil.!
Meleklerin duyduðu sevinci nasýl kýskanmam
Allah Peygamber aþkýna
Kuþlar duaya durmuþ
Güller yâsin okuyor Reis…
Ne zaman gökte uçan bir kuþ görsem;
Bu göçmenler nereye gidiyor diye soruyorum
El salla, gülümserken yokluðuna
Sensizliðe alýþmak diyorum
Mevsim göç zamaný deðil.!
Hala dumaný tüten bir çadýr
Ve taptaze hatýralar duruyor otaðýnda
Görüyor musun bozkýrý
Ardýndan Anadolu yürüyor Reis…
Ne zaman Ankara üstünde bulutlar görsem;
Dergah-i Tacettin’e rahmet yaðýyor
Ve nur…Ve yýldýzlar üstüne akýyor
Dimdik ölmek bu diyorum
Ki..Bu ölmek deðil.!
Sonsuzlukta ki sevgiliye kavuþmak
Her seher vaktinde hûþû içinde ezan sesinde
Cümle kainat gözyaþlarýna bürünüp
Senin sonsuzluk sevdana selama duruyor Reis…
Anadolu da þimdi;
Binlerce gül gülümsüyor REÝS
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.