BİR YALNIZLIKTAN BİR YALNIZLIĞA...
Þehirler býraktým ardýmda
bir uçtan bir uca gittim hep.
kuþlar nasýl giderse sonbaharda,
baharla nasýl gelirse hep kuþlar
gidiþlerini sevdim onlarýn,
ben hep gittim.
benim olmayan aþklar býrakarak ardýmda,
aðýr aðýr yürüdü vagonlar,
sustu derindeki o ses, raylara karýþtý.
penceresinde kaldým uzunca,
ýslak, buðulu pencerede;
pencerede kaldý bir aðaç,
yapraksýz, yorgun.... pencerede,
dalýnda yorgun bir kuþ,
ha uçtu, ha uçar þimdi;
mümkünmü kalmasý, bu mevsim sonbahar.
us yoktu yürekte,
içerde deli bir kan,
ben hep gittim,
þehirler býraktým ardýmda,
ama þehirler umursamadý bunu,
eller sallanmadý, gözlerde yaþta yoktu,
gözler yoktu ki.
eller yoktu...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.