Bir gün daha geçti doðmuyor güneþ Gün kara gün acý dolu gönlüm sensiz Gecelerim ýþýksýz yok oluyorum sessizce Etrafýmdaki boþluk beni de alýyor içine
Ben kaçtýkça inatla sarýyor bedenimi Kemiriyor insafsýzca enkaz kalýyor geriye Hiç bir düþünce tat vermiyor artýk bana Esirinim eriyip tükeniyorum gün geçtikçe
Sevdiðim renkler soluyor çiçekler sararýp ölüyor Ne mavilik den eser kalýyor ne hülyalarýmý pembeler sarýyor Üþüyor yüreðim üþüyor sevgimin üzerine karlar yaðýyor Beyazlarým grileþtikçe günlerim siyaha boyanýyor