karabasan gibi bir eksiliþ yine aðýzda
harbe hazýrlanmýþ yine efkar kafdaðýna
azýðý aklýnda
aklý uzakta bir yiðit
devrana destanlar kesiyor uçsuz bucaksýz
biliyor
hiç bir nefes kesmez
vurulmadýkça alnýndan hasret
biliyor
kavak suyu öpmeden uzamaz
esaret özlemi dizmedikçe kurþuna
hayalden öte cebe girmez bir þey
karþýlýksýz para basmak gibi
bir hayaldir sadece
görüntüden öte zenginleþtirmez...!
rahvan atlarla yarýþýrken rüyalarda
cep delik cepken delik hoyratça
kükreyerek bir aslan esiyor poyrazdan
ve bir ceylan kokusu hakim havada
süzülüyor alný gergin iki yoksul kaþ
çatýþýyor önüne kim çýkarsa
ki; ortalýk toz duman
sebep mi ?
yok!
sebep,
yok/sun/luk zaten...!
özlemek zaptetmiyor artýk
ki; kudurdu delilikler
faydasýz artýk
ne fallar ne de dumansý üzerlikler
zamana direnen ayaklar kireçlenmiþ
uðramýyor ulaklar kapalý gözlere gece vakti
boynunda ayrýlýk tutulmasý kadar lanet bir kahýr
dinmiyor
ve ölüyor koca aslan ceylana ilk dokunuþta
uyanýyor...
oysa çok belli
tükenmeden bu esaret müptelalýðý
ne fýrtýna diner ne de ceylan kokulu rüzgarlar
özlem zýrhlý tükenmez hasret
yüklendikçe yüklemsiz tümcelere
çýkýyor hýrs kýnýndan
daha bir baþ koyuyor örse bileye
bitsin deðil aslýnda amaç
ya özne otursun yüklemine
ya da....
ama biliyor;
bazý þeyler istemekle bitmiyor
bazý þeylerin bitmesini istemek yetmiyor...!
alamet_i farika: sevmek
marka :özleme yenik hasret
yani;
ya sevda baþa
ya bire iki Karaca Ahmet...!
TopraðýnSesi
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.