Senden sonra anladým, neymiþ gönül darlýðý,
Nasýl arttý bilmezsin, içimin aðýrlýðý.
Oysa her þeyi taþýr biliriz mevcut kökü,
Nasýl fazla gelirmiþ, insana kendi yükü ?
Destekle yürümeyi, bir ömür ar belledim,
Kaç yýl aç-susuz gezdim, kimselere demedim.
Senin için yaþadým, onca geçen yýllarý,
Ne olsun istiyordun, kapatýrken yollarý ?
Yollar dar, yüküm aðýr, þimdi dört yana baðýr!
Ýnsan nasýl da olur, böyle kendine saðýr ?
Ne yanýna dokunsan, bur da ben sarsýlýrým,
Estiðinde rüzgarlar, saçýndan asýlýrým...
Çýð kopuyor içim de, kaþýný eðdiðinde,
Kaç defa ölüyorum, bir baþ çevirdiðinde.
Artýk gölgemi bile, çekemiyorum anla,
Geçme bizim kapýdan, sivri topuklarýnla.
Saçýlýyorum artýk, yollara, yamaçlara,
Bir iþe yarasaydým, yedirseydin açlara !
Gitgide çölleþirim, dört yaným, Kara kurum!
Çoðunu yaþadýðým, ömrümüz kaç oturum ?
Iþýklarý sönerken, bakma artýk bu þehre,
Bir ömür adadým ben, yazýlmamýþ þiire...
Bütün seddelerimi, artýk bir bir yýkýyor,
Hangi harfe dokunsam, ellerimi yakýyor !
Kendi göklerimizde, yalnýz ýslanacaðýz;
Gözümüz aydýn olsun; birlikte yanacaðýz!...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.