Ne vakit dolandý saçlara bu fýsýltýlý rüzgâr
iki rüya arasý medcezirdi ruh duvarlarýna çarpan
ve mumlar sönene kadardý uykular…
iklimleri koynuma alalý deðiþmez oldu zaman
kýrýk sandal eþi kayýp kürekti kesiþmeler
ve ben denizi hep ellerimde sevdim
gözlerimi vermeden önce derin dalgalara…
çocukluðu anýmsatan yýllarý saklayalý müzik kutusuna
dünyanýn sesini duymaya baþladý içimdeki k/adýn
çýðlýk ve çirkinlikler Pandora’nýn kutusunda…
þahlanýp koþsa yelelerimde aþk uygun adým
bacaðýnda kýrýlan umuttu tek kurþundu sonu
hiç böyle susmadým aðlamadým da yaðmurlarla
unutmadým da dudaðýmýn yanmasýný
ki açana kadar akþamsefasý çiçeði kendi renginde.
neye uzansa ellerin açlýðý siyaha dokundu
beyazken yüzün duvaðý aðarmamýþken saçlarý
isli pencere pervazýnda kaldý yüzün sýcaklýðý…
ilk i mgeyi cebime koyduðum günlerdi hayat
bilmeden sözün sandýðýný karýþtýrdý dilin yanýðý
her söz alev her anlam biraz küldü
yanmadan anlamýyor insan yüreðin acýsýný…
her aldanýþ gerçekle yer deðiþeli
ne varsa gömeli arsýz tutkularý kehanet çukuruna
örerken aðlarýný saatler huzur duvarýnda
gölgesiyle seviþen iki ýþýk
yeniden doðan güne merhaba…