Kimse soðutamaz seni içimde, Fitili bitmeyen bir kandil misali Yavaþ yavaþ yanýyorsun yürekte... Gel gör ki; Sensiz gamdayým, þaþkýným, Aðlamaktayým...
Yol üstü uðrasaydýn bir gün düþlerimize, Boynu bükük o gülünü koklasaydýn bir. Eskiden ne vakit baksam, gülümseyen gözlerinle Okþasaydýn yüreðimdeki o kimsesiz çocuðu. O vakit þeffaf bir aydýnlýkla, semaya açýlýrdý ellerim, Ruhum yükseklere doðru kanat çýrpýp þükrederdim...
Bað bozumlarýnda filizlenip de bazen, Asma dallarýmda sallanýrdý üzümlerim. Yum gözlerini bir an, Düþer ellerine tane tane esmerin. Ýnsanlar içinden kurtul da bir zaman, Gözünde yüzüm baþbaþa kal. Kulaklarýn dilsiz, dudaklarýnda lal, Beþikten baþlayýp mezara bir köprü kur.
Aðýr varlýðýmý yüreðinde her an hissedeceksin! Ben mi delicesine sevdalardayým, Sen mi sahiden duygusuzlaþtýn? Dünya bir yana, ben bir yana iken Öyle yalnýz kaldým ki bu koca þehirde, Çýkmazlardayým... Sosyal Medyada Paylaşın:
leydican Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.