Gölgesinin yarýsýný güneþe kaptýrmýþ adam; Yüregin zemheri yeridir bilirim. Tükeniyordun… Varlýgýn kavramý olan zamanda kaybolmak için, Yoklugu istiyordun tükeniþlerinde. Öldün… dirildin… yeniden öldün… Kendini daha kaç kez kurban edecektin.
Geçmiþini sürgüne yollamýþtýn, Karanlýk, kuytu izbe bir yere. Düþürdün düþlerini cinnetine… Þimdi hasretin kýyýsýnda, Bir uçurtma gibi sal yüregini gökyüzünün hüznüne.
Gecedir… Her þey üç harfden ibaret, Aþk tek hecedir. Ýç cebinde idam fermanýn, Kentlere sýgmaz kalabalýðýn…
Ah yüregin… Büyük intiharlara saklar kendini Ve yitik aþklardan devþirir sustugu kelimeleri bilirim.
Böyle zamansýz nereye? Gitme dur! Der mevsimler duymazmýsýn? Ben yandým sana kalan küllerimdir. Yaný baþýmda akan evdal ýrmagý sýzar içime. Býrakýr; hüzün dolu bir yürek vasiyetini sol yanýma…