Keser þeyda bülbülü, görünür kaç hal ile,
Sonra kaçar kendinden, söyleþir balbal ile...
Zemmeyler de ziyayý, yar eder karanlýðý,
Sonu gelir dünyanýn, bitmez gönül darlýðý...
Ekmez Ýrem Baðý’ný, gider þekere Þam’a,
Savurur bir sam yeli, fitneyi yapar mama...
Açar elini göðe, himmet edecek Allah,
Allah yarattýðýna, derken, haþa illallah!
Önce sularý keser, sonra çýkar duaya,
Zindan eder dünyayý, gözünü diker aya !
Falcýya koþar ansýz, kellim kellim ya lellim,
Basarken kahkahayý, ardýndan aklýselim...
Satarken üç kuruþa, þerefini, þanýný,
Kendi mecalsiz düþüp, bekler Nuh Tufaný’ný...
Bunca varlýk içinde, yediðin insan eti,
Tufanlar yetmedi mi de, beklersin kýyameti?
Aklý, akledemeyen, þaþarým ben bu akla;
Hak aramaya çýkar, hangi yüzle, ne hakla ?
Acýr da halimize, öter kýnalý keklik,
Dünyadan öðrendiði, yalnýzca bir döneklik !
Pazarlýksýz alýrken, karanlýðý parayla,
Dalga geçer güneþle, oynaþýr her gün ayla !
Var gücüyle asýlýp, çeker kendi ipini,
Kýracak gönül kalmaz, kýrar sirke küpünü !
Asar sonra boynuna, ziller yapýp zulümden,
Önce yangýn çýkarýp, koparmak ister gülden...
Ateþe verdik; seyret, yanýyor bak dünyamýz,
Geç kalma, sen de katýl, baþlýyor kumpanyamýz!....
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.