Gel lüzumsuz þeylerle, uðraþma yeter artýk! Yaklaþtý ecel atý, ayaðýn üzengide. Mal, makam burda kalýr, orada iman gerek Býrak ta gel o yatý, ayaðýn üzengide…
Ýmrense de yeridir, yerdeki haþarâta Ne oldu da söz geçmez, küçük bir aþirete Sen yolcusun dikkat et, yoldaki iþârete Olmasýn sonun kötü, ayaðýn üzengide.
Dedi/kodu edenler, birbirine ne dedi Onlardan hesap sorar, aç koyduðu bir kedi Mazlumlarýn âhýndan, arþ-ý âlâ titredi Yaklaþtý sonun Batý, ayaðýn üzengide.
Her teline ak düþtü, o simsiyah saçýnýn Aldatmasýn kör nefis, haramlardan kaçýnýn Þurada ne kaldý ki, aha ömür maçýnýn Bitti birinci seti, ayaðýn üzengide.
Kötü geçen hayatýn, sorgusu seni yorar Rabb’ýn kim ve nebin kim, melekler orda sorar? Ne yaptýysan dünyada, karþýnda birer birer Açýlýr orda kutu, ayaðýn üzengide…
18/12/’09 Hanifi KARA Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.