Umutlarýn en yakýn zamanýydý, gerçeðine uzattýðýmda elimi çöküþünü izledim umutlarýmýn! karalara büründü sonra herþey bütün dünya. koþtum... gücüm yetene kadar koþtum yarýnlarýmýn peþinden sana ve bana bir güneþ yakalayabilmek için. uzaktý güneþimiz, uzundu yol, yoruldum... düþtüðüm yerde verdiðin güçle dikildim, sen geldin. avucunda bize ait bir güneþle yeni umutlarla. ama yorgunduk ikimizde bize güç veren umutlarý çalmýþtý birileri! ve biz aldatýlmýþtýk! hayat mý aldatýyordu bizi biz mi kendimizi kandýrýyorduk? yoksa birilerinin eli,dili mi uzanýyordu hayatýmýza bilemedik. ama gerçek "biz"dik biz gerçektik ve biz bir hayat demektik.
Sosyal Medyada Paylaşın:
kati_16 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.