Issýz geceye çýðlýk biriktirme dudaklarýnda, mum ýþýðý deler geçer kalpteki boþluklardan. Uzakta bir puhu kuþu, sanki haberdar sendeki sancýlardan. Daha sabaha çok var düþlerdeki acýnýn yakýndýr çoðalmasý.
Ellerindeki izimi kenetle sen geceye dudaðýndaki kandan damlat her bir köþeye. Ne acýn dinecektir, ne yangýnýn sönecek piþmanlýk kara veba, ruhunu yok edecek. Daha ölüme çok var yaþamdaki isyanýn yakýndýr kabarmasý.
Kafaný vura vura anma artýk adýmý büyük bir yama gibi aþký ruhuna takma. Zaman bir yaprak gibi uçuþacak boþlukta Adým bir buhar gibi dolaþacak bulutta. Daha ahlara çok var; geçmiþteki halinin yakýndýr haykýrmasý.
ALEV YAVUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayatgülbahçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.