MAHŞERE KALAN SEVDA

Sen bahar þarkýlarý söylerken þen ve þakrak
Ben solup giden yazýn hicranýna dalmýþým
Sen gönlünü eðle, gül, aldýrma, keyfine bak!
Ben sevda kýskacýnda zaten çok bunalmýþým

Vuslat ümidi yokmuþ, yarýnlar karanlýkmýþ
Þu zavallý yüreðim her mihnete açýkmýþ
Neden böyle bir sevda benim bahtýma çýkmýþ
Mutluluk derslerinden hep sýnýfta kalmýþým

Adýna sevda denen bulutlar bana kanat
Sevmekti becerdiðim bu âlemde tek sanat
Sevildiðim zamanmýþ sürdüðüm tek saltanat
Seni ece yapýnca meðer ben kralmýþým

Hey gidi fani dünya, hey gidi olmaz rüya
Düþlerim avutmuyor, mosmor kurduðum hülya
Sevdayý tek yaþarým mutlu olurum gûya
Yaþýyorum sanmýþtým, anladým sanalmýþým

Sevda yürekte mahkûm, üstelik de müebbet
Deliliktir diyorlar kendi kendine sohbet
Söz vermiþim kendime mahþerde bu muhabbet
Þu sabýrla melekten daha da kutsalmýþým

Haydi gönül seninle biz daðlara çýkalým
Karlý daðlar üstünde aþk ateþi yakalým
Þu anlamaz kullara hep yüksekten bakalým
Anlasýn dinleyenler nasýl bir masalmýþým

Sevgilim sen üzülme budur benim masalým
Sen ece olarak kal, ne sultan ne kralým
Gizli sevda yükünü yüklenen bir hamalým
Öðrensin cümle âlem nasýl bir hamalmýþým

28.05.2007

Sosyal Medyada Paylaşın: