SÜHEYLA
Dün bugüne yanaþýrken açýlýyordu perde
Viranesine hüzme hüzme doluyordu güneþ
Bir dilim dünyayý isterken dilindeki eziklik
Topraðýn rengine kül oluyordu Süheyla
Alaca bir gökyüzünde uçurtmalarýmýz vardý rüzgarýn ters estiði anda
Ýþmarýna yýldýz takýlmýþ asýlýyordu gönlüm
Buruk bir meyve tadý yakýyorken dimaðýmý
Süngüsünü çekmis üzerimde ölüyordu aþk
Kokusuna takýlmýþ teni emziriyor ve doðuyordu büyük sevda
Bozkýrýmda nemalanýrken sivri diþlerini kýcýrdatýyor du kurdum
Pençelerine takýlmýþ gerilmiþ bir yay gibi
Atýyordu canýndan bir canýný yüreðin sehpasýna
Yangýnlara dalýyor efsanesi terazimdeki aðýrlýðýn
Baþi boþ kalýyordu freni tutmayan yanýmýn
Dumanýna asýlýp patika fi lerden geçiyordum
Yakýp yýkýp geçtin buralardan bir avare kelebek gibi
Resmin rengarenkti gölgelerinde
Oynaþýyordu kýrýk kanadýnda fýsýltýlar
Kopuk bir keman teli dolanmýþ boynuna
Pusulasý þaþmýþ gidiyorsun bakýþlarýn firari gibi
Az önceden
az sonraya atýlýrken
iki adým
Salkýmlarým kopuyor
ses veriyorsun sen, Süheyla
Adýna çiçekler astým uçan uçurtmalarda
Þimdi sen
düþtün
gördüðüm rüyalarda sen, Süheyla
Topraðýn andýna
attýðým yazýmdýn sen
Adýnla andýðým addýn sen, Süheyla
19-11-2009 Hayrettin Þahin