Çile kokladým karanfil niyetine
Zorladým sabrý büyüttüm sen diye
Ellerim tutuþtu sanki
Her savaþ bin bir yýkým
Gözlerine oturmuþ bu öfke ne diye
Þimdi bin demet karanfil döksem önüne
Çýkar mý kokusu üzerimizden ayrýlýðýn
Ne kalýr senden geriye þairin sözü kalmýþken bende
-“ondan kalan boynu bükük ve sefil
bahçeye diktiði üç beþ karanfil”
Adýn oturuyor þimdi kalkýp gittiðin yerde
Seslensem seda yok… sussam yürek kan revan
Bir ateþ ki cehennemi yutan
Sesin bir esinti Ýrem den gelip beni saran
Kapansýn defterim. Yarim olmuþ mezar
Açýk dursa sema önümde neye yarar
E.S.E