BİZİM ÇOCUKLARIMIZ

Demirci sesleriyle baþlar gün,
Güneþ bakmaya gelir ilk ýþýklarýyla,
Sonra bir kedi;
Aç ya da deðil,
Bilmiyoruz.
Sonra bir çocuk,
Mutlu ya da deðil.
Bizim çocuklarýmýz mutsuzdur çoðunlukla,
Gözlerinde bir bulut,
Gülmeyi unut!

Bizim çocuklarýmýz umutsuzdur çoðunlukla,
Ne gelir bir simitçi,
Ne de dondurmacý sokaklarýna.

Demirci sesleriyle baþlar gün,
Ses büyüktür,
Usta küçük,
Çünkü ustalar çocukturlar daha,
Okul nedir bilmezler,
Okullarý dükkanlardýr,
Demirci dükkanlarý,
Bizim çocuklarýmýz,
Yarýndýrlar,
Demir gibi elleri,
Pamuk gibi kalpleri,
Onlar bizim çocuklarýmýz,
Bizim!

Bizim çocuklarýmýz,
Koyun peþlerindedirler,
Tek eðlenceleri derede yüzmektir.
Dere ki her yýl bir çocuk alýr,
Ah çocuklarýmýzdan bir tek mezar kalýr.

Bizim çocuklarýmýz aðýttýrlar,
Kale olurlar düþman görseler,
Hepsi bir türküdür,
Söylenmemiþ daha,
Onlar bizim çocuklarýmýzdýr.

Demirci sesleriyle baþlar günleri,
Demir ekmektir yeri geldi mi,
Demir sudur,
Bir emirle delerler daðlarý,
Bizimdirler,
Bizim çocuklarýmýz !



Bizim çocuklarýmýz,
On yedide baba olurlar,
Onlar bizim çocuklarýmýzdýr,
Bizim!

Üzüm gibi gözlerle,
Bakarlar dünyaya,
Dünya gökyüzüdür,
Bereket toprak,
Onlar bizim çocuklarýmýzdýr,
Yarý aç,
Yarý çýplak.

Kýnalý kýzlarýmýz,
Annelik öðrenirler hep,
Bizim kýzlarýmýz,
Bizim çocuklarýmýzdýr onlar.

Bizim olan çocuklar,
Adlarýný bilmediðimiz,
Sayamadýðýmýz doðum sýralarýný,
Kimi zaman.
Vatan uðruna kýna yaktýðýmýz,
Ölmeye hazýrladýðýmýz,
Bizim çocuklarýmýzdýr onlar,
Bizim!

Demirci sesleriyle baþlar günleri,
Her ses bir sicim.
Bizim çocuklarýmýzdýr onlar,
Her biri bizim.




15.11.09 KOCAELÝ

Sosyal Medyada Paylaşın: