AŞIK VEYSEL OLDUKÇA
////- Âþýk Veysel oldukça - //////
Kara toprak sana, nasýl dost derim.
Özümüz de, Âþýk Veysel oldukça
Kul isem faniyim, sana dönerim.
Közümüz de Âþýk Veysel oldukça.
Genç yaþýnda aldýn, iki közünü.
Sadýk dostum deyip, tuttu sözünü.
Hakk’a baðlamýþtý, Veysel özünü.
Sözümüz de, Âþýk Veysel oldukça.
Koklardý çiçeði özüne deðip.
Ýncinmesin diye, dalýndan eðip
Sana güvenmiþti sadýk yar deyip
Gözümüz de, Âþýk Veysel oldukça.
Aldattýn Veysel’i koyun kuzu’yla.
Güzellik vermiþti hoþ avazýyla.
Veysel’im yaþýyor, sazý sözüyle.
Sazýmýz da, Âþýk Veysel oldukça.
Âþýklarý Sivrala’na yürüttün.
Seher vakti dallarýný kuruttun.
Balçýkla Veysel’i, kardýn çürüttün
Bezimiz de, Âþýk Veysel oldukça.
Türkülerin ocaðýnda doðmuþtu.
Kadeþliðe saðnâk, olup yaðmýþtý.
Karanlýðý sözleriyle boðmuþtu.
Tezimiz de, Âþýk Veysel oldukça.
Sonunda kavuþtu sadýk dostuna.
Hiç meyil etmezdi, dünya postuna.
Çiçekler çimenler, ekti üstüne.
Ýzimiz de, Âþýk Veysel oldukça.
KORHANÝ’ yim unutamam dostunu.
Örteceksin Veysel gibi üstümü.
Gün gelip’ de, bize gaflet bastýmý.
Tözümüz de, Âþýk Veysel oldukça.
............ Âþýk Korhani.
NTN:00804020091630
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aşık Korhani/Kanber ORHAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.