Toprak kokusu eþlik ediyor camdaki yaðmur izlerine. Gökkuþaðýný saklamýþ kanatlarýna martýlar. Doða þenleniyor bereketle, bahçemde açan çiçekler mutluluða þahlanýyor.
Hep yaðmur sonrasý severim ben doðayý; ýslak þölenler saklanýr toprak ananýn ceplerine zamaný geldikçe elleriyle içirir toprak ana can sularýný çiçeklerin, aðaçlarýn her türüne.
Kaptan köþküne yerleþmiþim ruhumun! seyrederim çocuk neþesiyle yaþamý. Gülbahçesine çýkmýþým, dikenlerinden korkmayarak hayatýn. Aðaç dallarýna bahara meraklýlýðýmý asmýþým. Ve sevdaya baðlýlýðýmý Ve dostluða açlýðýmý....
Yemyeþildir umutlarým pespembedir hayallerim kara kederlere bürünmüþ her halimi red ederim.
Yüreðim ruhuma fýsýldar huzuru, gözlerim kalbime gösterir doðanýn uyumluluðunu. Dipdiri olduðu için tüm hislerim görebildiði için gözlerim her dakika her an þükrederim.
ALEV YAVUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayatgülbahçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.