Bu gün yaðmurlu bir güne açtým gözlerimi
Yaðmur lar altýn da ,
El ele yürüdüðümüz tek bir kare aradým anýlarýn için de
Bulamadým …
Hepsi düþlerde kalan ,
Kurduðumuz hayallerde düþünce aklýma , anladým ki !
Seni bekleyiþlerimin bir adý yok artýk ..
Þimdi ,
Sevda masalýmýzýn bitiþinin hüznü yaðýyor sanki yedi tepeye
Biliyorum ,
Hiçbir gün , hiçbir takvim getirmeyecek bana seni sevgili !
Senden önce simsiyah gecelerdi tek sýðýnaðým
Ýnsanýn uðramadýðý uzak kýyýlar kadar büyüktü yalnýzlýðým
Her mýsrasýnda yüreðime kanayan sözcüklerle yazdýðým
Gecenin en ayaz vaktinde bir köþede sessizce aðlayan
Þiirlere tutunurdu ellerim ..
Yanan mumlarýn gölgesinde , sarý duvarlara düþen aksimde
Sayýsýz kere yanýp , kül olurdu ruhum .
Sen !
Hayalini kurduðum binlerce yýl uzak dan gelmiþtin hayatýma
Bir yudum sevgine sarýlýp ,
Kirlenmemiþ umutlarýmý mavilere boyayýp ..
Deli bir tay gibi koþuyordum yüreðine
Aþkýn sonsuzluðuna götüren varlýðýnla
Çoðaldýkça çoðalýyordum sana ..
O yüzden ,
Düþ müydün ? gerçek miydin ?
Hiç bilemedim sevgili !
Hatýrlýyor musun ?
Aylardan temmuzdu ,Ýstanbul bir baþka güzeldi o gün
Yüreðim hoþ geldin demiþti sana !
Seni ilk gördüðüm , ilk dokunduðum , hissettiðim yerde
Yakaladýðýma inanmýþtým mutluluðu …
Aþkýn en güzel halini giyinip , senden önce kimseye söylemediðim
Ýçimde biriken tüm sevda sözcüklerini alýp , gelmiþtim yanýna
En sevdalý halimle ,
Kalbimin kapýlarýný ardýna kadar açýp ,
Bana seni getiren gecelerin içinden çýkýp gelen sana
Uçsuz bucaksýz bir sevgi býrakýyordum avuçlarýna
Bir ömür deðil , bin ömür sevmeye hazýrdým seni
Ve
Ölümden ötesi yalandý …
Ölüm korkutmazdý gözümü .
Ölüm yokluðunun diðer adýy dý mýsralarýmda
Þimdi ,
Hangi merminin gücü yetti ? seni benden koparmaya
Bilmiyorum ama .
Ýkimiz de kaybettik .
KAYBETTÝK SEVGÝLÝ !
Ümran Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.