kalbim sokak çocuðu gibi yalnýz
kapattýðýn kapýlarý bir daha açmadým
umutlarýmý hicranlara salarken
seni kimseye anlatamadým.
göç etti kuþlar gönlümden
sýrtýný çevirip ölüme atarken beni.
umutsuzluða umut ekerken
parçalanýrcasýna sevdim seni.
ayazlar düþtü þiirlerime
yazdýkça üþüyorum þimdi.
kalbimin duvarlarýna yazýyorum adýný
içime akýttýðým gözyaþlarýmla.
ölümle yaþam arasýndaki ince çizgide
çiçekleri okþayan seher yellerinde
çocuðunu saran bir anne þefkatinde
tutsak ettiðin zindan gecelerde
sevdim seni.
þimdi ateþlere attým sevgimi
topraðýn altýna gömdüm.
denize býraktým gözlerini.
puslu gecelerde kurtlara yedirdim
o yalancý yüzünü...
kendi ellerimle boðdum
içimdeki sensizliði.
viran ettim yürüdüðümüz yollarý
kan oldu içtim gözyaþlarýmý.
dert etme bunlarý sus!
sakýn üzülme....
git yoluna artýk beni düþünme
akmasýn o iki damla yaþ
hayaller kur geleceðe dair
farzet ki ölüyüm beni düþünme..
ARÝF OLGUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.