Kara kalem yazdým; çala kalem... Geleceði olmayan dizeler karaladým. Timsah gözyaþlarý döktüm gecelere. Öyle ya ,bu son benim suçumdu. Bazen; sustum sorulan sorular karþýsýnda. Cevap verme yetimi körelttim. Sýkýldým cevabýný bildiðim, ama söylemekten utandýðým gelecek suallerine ; yalan yalnýþ cevaplar çizmekten. Her çizdiðim cevabýn içinde, kýrmýzýyý yasakladým. Kan ve tutkudan korktum hep. Ýkisi de ürpertti . Gökgürültüsü uyutmadý beni. Sahi neydi o dün gece? aklýmda bir sürü, þiirden, nameden binbir hece. Oku oku bitmedi bu yalnýzlýk ve tükendi mi sandýn, sen kaçtýkça o geldi; koynuma girdi ayrýlýk. Yine cevabýný bildiðim Ama söylemekten utandýðým; sorular sordu bu hasret. Oturdum taburume, çizdim kendime; kýrmýzýdan yoksun bir kale.
Sosyal Medyada Paylaşın:
neriş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.