GÜZE BULANMIŞ BİR GENÇLİKTİ O…
bahar ve yaz yaþamýþ mýydým o zamanlar
þýkýr þýkýr çaðlayýp gitmelere var mýydý hevesim
þahitti yeni yetme aynalarým
ben deðildim o kocaman ela gözlü
uzun kara saçlarý yüzünü perdeleyen
geldiðim sonsuzluðu
özler gibiydi nedense hallerim
hayallerim var mýydý
hatýrlamýyorum
belki de henüz doðmadan
çok önceleri bilinirmiþ ki muradým
ve ondandýr sanýrým
beni tepeden týrnaða hazana bulamýþlardý
hep bu yüzden yýllardýr
siyahlarýn üstüne sarýlar serperdim
bu sebeptendi temmuz ortasýnda
eylül yaðmurlarý bulur yýkardým saçlarýmý
son yaz bahçelerinde
beni çiçekler deðil de nedense
düþen ilk sarý kýzýl güz yapraklarý
büyü gibi çekerdi hep kendine
sararan minicik otlarý
göç hazýrlýðýna baþlayan kýrlangýçlarý gözlerdim hep
ve gökyüzünü seyrederken pür-kederdim
ne akran sohbetleri
ne de fuzuli muhabbetler eylemezdi gönlümü
ben hep kendi labirentlerime
kaðýtlarýma kalemlerime
ben hep kendime
alýr baþýmý
kaçar kaçar giderdim
baðlýydý gençliðimin gözleri biliyordum
bin yaþýndaydý gönlümün içindeki bakire
aç martýlar gibi dolanýrdý baþýmda sevda
ve hala tepiniyorlar çatýmda vazgeçiremedim
paslý bir kilitti bahtýmda
ve yasaktý vuslat hanesi
ne o kilidi açmayý
ne o kapýdan girmeyi beceremedim
bilemedim
hiç bilemedim…
Ceyda Görk…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.