Bazen an gelir avaz avaz Baðýrmak istersin dünyaya Sonrada sessiz çýðlýklarýnla susarsýn Etrafýna bakar tutacak bir el Ýçini ýsýtacak bir yürek bulamazsýn Hýrçýn hýrçýn kayalara çarpan Arsýz dalgalara dönersin Her dalgada bir tokat yersin Oysaki martýlar kanat çýrparken Baharlara içimde bilmediðim Deli bir rüzgar esiyor Dallarým çýplak yapraklarým dökük Mevsimlerim hep hazan Ýsyanlarým bile sessiz sedasýz Bir gün güneþ ufuktan doðacak Bedenimi yakýp kavuracak Beni bilmediðim uçurumlara atacak Bunca kalabalýk el beni tutamayacak Ýsyanlarým sahnede dramýný sergilerken duygularým sadece seyirci bu oyna kim bilir bu oyun daha ne kadar sergilenecek ve hüzün bulutlarý daha ne kadar yaðmurlarýný üzerime yaðdýracak iþte geldim ve gidiyorum ne saðýmdaki nede solumdaki çýðlýðýmý duyuyor kendi sessizliðimde boðulup yok oluyorum …..
N.C.U ESKÝÞEHÝR
06 EKÝM 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
NURCAN CANDAR UYGUR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.