Bu sevda yorgunluðuyla daha kaç mevsim tüketiriz bilmiyorum. Ruhum çarmýha gerilmiþ sanki. Öylesine acý çekerken ben Hala güleceðim günlerin özlemini barýndýrýyorum içimde. Geç mi kaldým bilmiyorum, Hayatýn trenini kaçýrdým da boþa mý kürek sallýyorum okyanusta? Ne tahammül edebiliyorum içimde ki ben’e, Ne de umudumu yitiriyorum. Yoruldum, yaþanacak ne varsa mutluluk adýna Yaþadým da aslýnda, Kendi heybemi doldurdum bu yaþamda, Limitimi çoktan aþtým bununda farkýndayým, Mutsuz olmak için hiçbir nedenim yokken, Neden bu içimde ki fýrtýna, Söyleyin ne olur, Bu hayatýn asýl yüzü mü, þaka mý yapýyor yoksa? Þükretmiyor da deðilim hani, Her an belki de, Ama daralýyor içim, nefessiz kalýyorum, Nefesimi geri istiyorum.
05.04.2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
kaderimsin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.