YANMIYOR IŞIKLARI

varlýkla yokluk arasý hep zaman

bir çýðýn yankýsýndan kalan

bu hüzünlü boþluk...


ýþýklarla yýkanýrken yaz bahçeleri

doymaz açlýðýnla, bilmem kaç kez

ölüm deðmiþti tenime

durmadan/ bir acý uç veriyor þimdi kalbimde…


bu garip yalnýzlýk / öksüz kalmýþlýk

bu býrakýlmýþlýk

çok uzak geçmiþten miras bana


kaðný ayaklarýnda yürürken sevinç

içimin karmakarýþýklýðý

daha kaç kez düþürecek yarlardan beni ?


ateþten kalan izler

hülyâlý akþamlara sürerken zamaný

dilimde acýlaþan sözleri

bilmem daha kaç kez yazacak kalemim!


eskidendi ah! her þey çok eskiden…

bâkir çocuk yüzler

çirkinleþmemiþ / çirkefleþmemiþ iken...


zaman, yaþanmamýþ / yaþlanmamýþ

eskimemiþ / eskitilmemiþken

kirlenmemiþ berrak su / körelmemiþ ýþýk iken...


söz ‘er’ arý ve ‘duru’ iken

sevgiye adanmýþken her þey

toz duman, yýkýntý olmamýþken sanýlar

zaman, mevsimsizliðe düþmemiþ

bir hoyrat rüzgâr, alýp götürmemiþken

eskidendi ah! her þey eskidendi

yanmýyor gözbebeklerimin ýþýklarý þimdi…


(...zaman mý geçer, biz zamandan mý geçeriz/ büyürken küçülürüz neden bilinmez! )

Hâdiye Kaptan


c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: