Ne zaman bir yangýndan
masal çýkarmaya çalýþtý ellerin
var mý
aklýnda eller varken
gölgeyle seviþmiþliðin ?
Dilinin ucunda iþlenmiþ bin bir cürüm
saçlarýmý beyaza sürükleyen
ki sýkýlmýþ avuçlarýnýn içinde
bir kez uyumadým ben
Gönlünün zindanýnda
voltalara serilmiþ yüzümle
dikenlerinde yatýrdýðýn hüzünlü besteyim
Avuçlarýnýn arkasýnda soluklanan gözlerin
aydýnlatmadý tek gecemi
Ýsa’nýn yerine ben çarmýha gerildim
Þimdi
notalarýmý kim verir bana geri ?
Kim baðlar yerlerine
kopmuþ kirpiklerimi ?
Sen ?
Senin kar yanýðýndan bozmadýr
tenimi kuruttuðun ellerin
ki susuzluktan çatlamýþ çizgilerinde
kýrýlýr bileklerim
Sen mi cehennemi gördün ?
Romanýn son sayfasýnda
çürümüþ kefenleriyle
ele yazýlýp unutulmuþ mektuplar
Dizlerimi kurþunlarken
ruhumu yaðmalarlar
Ben…
kapýnýn önünde
bir cümle yazmadýðýn
liyakatsiz günahkar !
Sen mi harflerden düþtün ?
Fal kurnazlýðýyla alýrken papatyanýn âhýný
kýrdýðýn kalemi/mi/n sancýsýnda
yitirdim gözlerimin ferini
Þimdi toprak altýnda attýðým her adýmda
kesiyor tabanlarýmý tabutun sessizliði
Sen mi uzaklara sürüldün ?
Kýyýdan çok uzaklarda vurguna býrakýldým
Kozamýn içinde
açýlmadan gözlerim
Kanatlarým çiðnendi girdabýn ortasýnda
uçamadým
Satýr aralarýnda
tek baþýma delirdim
Sen mi ölümden döndün ?
Pasý dökülen zincirleriyle
çullanýrken üzerime el birliði
kulaðý sökülmüþ zebaniler
Benim hesabýma yazýldý tek tek
alný lekeli düþükler
Sahte cennetin kapýsýnda
sen gölge ve arsýz hayaller
Kendime beddualardý dökülen
açýlmýþ ellerimin arasýndan
Sana kýyamadým
beni yaktým sürgünlerimin ucundan
Gel gör
dokunmadýðýn tenim
cemrelere küskün þimdi
Solgun benzinde þaþý bakýþlarýyla
ne çok iblis gezindi
Bir fidan dikmiþtik
Avuçlarýmýzdan su içirmiþtik
Büyüdüðü zaman
gözlerimizde aþk
altýnda seviþecektik
Kýna zannettiðim renk
meðer kan kurusuymuþ
Köklerime kasteden
idam mahkumuymuþ…
Sen mi acý çektin ?
Kimin için ?
Özgür SARAÇ/Râzý
07/08/2009 Denizli