Ben böyle þey görmedim birikmiþ anýlarda; Ne zaman geçse aklýmdan,pat otomatik kapý! Ýki yana açýlýr ya kanatlar,iþte tastamam öyle; Gölgesi düþer düþmez,fikrime doluyor cadý!
Birden film kopuyor,kaymalar oluyor zamanda; Beni tutup padiþah yapýyorlar,aklým haremde! Sonra koynuma atýyorlar onu,yýkayýp hamamda; Ne zaman iki kadeh atsam rakýma batýyor adý!
Mübarek,Ýstanbul sanki;yürüdüm,Ýstiklal’de!.. Attým oltayý balýk,lodos,vapur...ay ýþýðý Fener’de! Her þey telaþla kirlendi,tükendi nicesi bende; Bir tek o kaldý aydýnlýk;çoðaldýkça çoðaldý! Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.