GÜL KOKUSU

Daðlar secdeye geldi, göllerde suya hasret…
Gözyaþýmýz kurudu, gelmedi daha nusret!
Yürekler boz kýr oldu, dostluk ve sevgi kesret!
Sensiz karardý âlem, gözümde söndü hülya!

Asýrlardýr yokluðun yüreðime oturdu.
Zaman bizi terk etti, sensizlik nöbet durdu.
Sensiz dikilen güller açamadan kurudu.
Ýhlâsýmýz kalmadý, aldý götürdü riya!

Bin dört yüz yýl önceydi, derya gibiydi çöller.
Her yerde bir koku ki, çölü kapladý güller.
Bütün âlem neþeyle, ötüþürken bülbüller.
Bir sabah geliverdin, nura boyandý dünya!

Gül kokusu her yerde, yüzler gül rengi inan.
Bilinmez bir huzur var yüreklerde heyecan.
Kisra mateme düþmüþ duruverince zaman.
O sabah teþrifinle, gerçeðe döndü rüya!

Mustafa Göktekin

Sosyal Medyada Paylaşın: