olduðu gibi kabul edersen sana sunulanlarý hayat güllük, aþk gülistanlýk, dünya halleri doðuþtan kusurluysan eðer, bir türlü oturmuyorsa yerine taþlar aðýrýyorsa baþýn fedakarlýðýnýn sýnýrý yok sanýyorsan tükenmeyecek gibi geliyorsa sabrýn olmalý diyorsan, daha iyisi daha güzeli ortalama olamýyorsan eðer uçlarýný seviyorsan duygularýn býçak sýrtýnda, çýplak ayaklarýnla diþlerini sýkýp, geçmesini istiyorsan zamanýn her defasýnda duvarlara toslayýp açýlan dil yaralarýný, onarmak için saklanýyor musun? bedeninin dengesi bozulup travmalarýnda kimselere görünmüyorsun derken susmayý öðreniyorsun fakat susmalarýnda baþka verdiðinde alýrlar, kýra kýra elleri göklere uzanan dallar gövdesi dünyanýn merkezinde çakýlý bir aðaç gibi, karþýlýksýz meyvelerin kendini koþulsuz sunuyorsun yaralarýnýn üstüne dövmeler yaptýrýp maðrur ve dik duruyorsun baðýrsam daðlarý titretirim sandýðý nefesi artýk kendine yetmez oluyor gözlerini yumuyor içinden bir þarký mýrýldanýyor çaðýrýþlarý duymuyorsun belki bir dostun eli omuzunda yol gösterip der, gösterir sana yapman gerekeni eline verdikleri neþteri "deþmek içinde irin tutmuþ nefreti" senin dokundur yine seni iyileþtiren tutmayacaktýr bir baþkasýyla hücrelerin benzer yaralar açýlmýþ olsada vücutlarýnda yaralara kabuk baðlayan kendi tenindir, bir mayýs sabahý gelir çatarda pencereni açýk tutarsan baharý koklar yeþerirsin yeniden kollarýn göklere uzanýr köklerin dünyanýn merkezinde Sosyal Medyada Paylaşın:
sardunyam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.