Seni bunca yýl sonra görmek varmýþ kaderde; Sanki hâlâ eski sen; zamaný durdurmuþsun. Bu vakitsiz tesadüf hasretten bin beter de, Bir kez daha anladým: sevdamý artýrmýþsýn!
Hani, çölde olur ya; hevesiyle serabýn, Bir umuttur diyerek yollara düþüyorum. Yine hüsran çýkýnca bir vicdanî azabýn, Her anýnda bin asýr kahrýný yaþýyorum.
Sen ayrý bedende can, ben ayrý cana beden! Ve geçen koca ömür, gülmeye hasret yüzler. Bir isyan deðil haþa! Neden Dilâra, neden? Bize yüz çeviriyor, bizden uzak gündüzler!
Onca yoðun uykusuz geceler sabahýnda, Bir kader-i ilâhî sýnavýnda uyandýk. Sanki geçen yýllarýn vebâlinin âhýnda, Nemrudî ateþleri yakan yangýnda yandýk!
Bölünse de bedenim binbir eþit parçaya, Ve Arafat olsaydý bu vuslat rengi diyar. Bir âdemî duayla çöller dönüp sýrçaya, Son kez sana sarýlýp ölebilsem bahtiyar!
Ah Dilâra! Hem yoksun hem vardan daha varsýn: Ya âzad et ruhumu ya bedenine can et. Kollarýn sarmýyorsa býrak da kefen sarsýn! Sensiz doðan her þafak; kýyametten kýyamet!...
Ýstanbul - 2006
( Not: Her sitede adýmýn ve þiirlerimin olmasýný istemediðim için; yazýlý izin alýnmaksýzýn þiirlerimin tek tek ya da blok olarak kendi kayýt ettiðim sitelerin dýþýnda yayýmlanmasýna izin vermiyorum.)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oflu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.