ayaklar yalnýzlýða yosunlanýrken
vazgeçmek istemiyor insan bir parçasýndan.
yalnýzlýðým…
benim gerçek kýrýlgan varlýðým,
kolum , kanadým, organým,
kovan içindeki eriþilmez balým.
bak, bu gece de seninleyim .
ýþýklar bile vals yaparken zifiriyle
ortalýk yerde
inan kýskanmýyorum.
seni tutuyorum bedenimdeki her hücrede
ve iþletiyorum
soðuk huzurunu tenime.
ah yalnýzlýðým !
benim paylaþýlamayan
yürekli kadýným…
03.05.2009
Nuray KARAMAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.