Hoş Geldin Yavrum

Evren yýldýz yýldýz salkým saçak
Gökyüzünde her yýldýzýn
Yeryüzünde bir kardeþi var / olacak.’

Hoþ geldin dün/yaya
Daha es/ki/memiþti o denli hayat
Ninniler fýsýldardý anneler
Kulaðýna çocuklarýn -dün
Hoþ geldin
Silah seslerinden ninnilere /nakaratlara
Hoþ geldin- bugün

Barýþa muþtular söylese de düþlerin
Uykularýn paramparça
Uykularýn ezik
Alýþýrsýn ölümlü ezgiye
Beste kimin güfte nasýl
Düþünemez
Kirlenmiþ bu senaryoda
Korkularýnda kaybolursun
Yoksa da bir evin odan
Üzülme
Büyürsün kamp çadýrlarýnda
Oyuncaðýn olur
Ýpsiz topaç hayallerin
Bahçende sevgi çimlenir
Ekilen düþmanlýk tohumlarýna inat

Sen büyüdükçe
Çocuk gözlerin korku bakar
Güneþsiz zamanlara
Gökyüzü sancýlanýr
Asit asit aðlar karabasan bulutlar
Karýþýr gözyaþlarýna
Aðlama demeye yüzümüz tutmaz
Ne kadarýný sustuk
Söyleyeceklerimizin
Nafile düþlerde yaþadýk barýþý
Dünya adýna senin adýna

Biz
Resimlerimizde
Mimozalar kondururduk
Namlularýna silahlarýn
Adýný koyamadýðým renklerde
Çiçeklerim açardý koklardýk
Barýþ þarkýlarý söylerdik / ezgisiz
Güvercinlerimiz kanatsýz da olsa uçtular
Ve kementler attýk bulutlara
Uçurtmalarýmýz selama durdular
Kuyruðunda efil efil rüzgar
Umutlarýmýzý savurdular
Sen
Anýmsamazsýn bile
Çiçek kokularýný
Çorak nehirler geçip
Aysýz gecelerde
Kahkahasý olacakken evimizin
Vokal yaparsýn kendi sesine
Unuttuðun masallarý
Geri getirene dek

Þimdi renkler - renksiz
Ýnsanlar insanlýk dýþý
Toplum aman/sýz/lýk pençesinde
Hoþ geldin yavrum
Hoþ geldin dün/yaya
Her doðan gün þenlensin bahtýnla
Göndermiþ tanrý seni
Gönül tahtýnla
Emanetiydin dünün
Doðuþun devamý geleceðin
Bitmeyen umudum
Hoþ geldin barýþa
Tanrýnýn
Umudunu henüz kesmediði dünyaya