Bir yalanla baþlamýþ yola,
Dönememiþ saða, sola.
Bir tane, bir tane daha,
Dola dola bitmez olmuþ, bu bela.
Bir zaman gelmiþ, ayaðýna dolanmýþ.
Kördüðüm olmuþ kuyruklar,
Kendi yalanýna kendi de inanmýþ.
Vah garibim ne zavallýymýþ.
Büyüttüm besledim,
Gözümün nuru dedim.
Affettim görmedim,
Belki de görmek istemedim.
Þimdi boðuluyor kendi deryasýnda,
Ýyi niyet baþa belâ.
Ben oturttum onu, o tahta,
Ýndirmesini de bilirim nasýl olsa.
Anlamadan gerçeði,
Kendinden bilmiþ marifeti.
Boðulmadan bir hamlede
Kurtarmalý garibi, elim yetiþirse tabii.
Yine ýslanmýþ kedi yavrusu,
Kurulanacak havlu arar,
Her havlu emmez suyu,
Döner, döner durur, yine arar.
Olsa dükkan senin,
Ama kalmadý ne edeyim.
Ver rüzgara kendini,
Kurutsun seni esinti.
Bak fýrtýna var kolla kendini.
Kuruyup ýsýnacaðým derken,
Bir soba baþý hayal ederken,
Savrulup gidersin fark etmeden.
Vazgeçilmez sanýrsýn kendini,
Bilmezsin, seni bu hale getiren kimdi.
Sen beni aptal mý sandýn?
Gördüm, duydum, anladým.
Gölgesi kaplan, aslý kedi,
Hem de ýslak kedi.
Fare peþinde koþmaktan,
Kuyuyu göremedi.
Esinti