İhtiyar kadın kim?
Ýhtiyar kadýn kim?
Kurumuþ yapraklar o kadar sakin yere düþüyordu ki
Dalýn ucundan.
Acýtýrsan acýt beni toprak dercesine…
Yaþlý kadýn elindeki eskimiþ çanta ile
Zorla otobüsün basamaklarýndan çýkmaya çalýþýyordu.
Bir genç bayan yaþlý elleri usulca tuttu
Sessizce ihtiyar kadýna yardým etti.
Hafif kambur sýrtý ile
Gözüne ilk kestirdiði otobüs koltuðuna oturdu.
Ýþte o zaman yaþlý kadýnýn hikayesi
Etrafýna salýný verdi…
Ümit, onun zamanýndan çoktan ayrýlmýþtý.
Yorgundu.
Acele etmeden gidiyordu,
Sadece kendi bildiði yere..
Hikayesinin kokusu içime kadar iþlemiþti.
Öyküsünün anlam bütünlüðü “kadýn’dý.”
Kim bilir zamanýnda ne kadar güzeldi,.
Kimler imrenmiþti ona.
Asla yalnýz kalmamýþtý,.
Etrafýnda her zaman insanlar vardý onu alkýþlayan.
Ya da baþka öyküler mi yazsaydýk kirpiklerine.
Anne oluþu, yavrularý ve evliliði…
Hatýralarýnda ne kadar gözyaþý vardý
Saymakla bitmeyen….
Belki de çok zengindi,
Hizmetçileri olan ve…
Hayatýnýn bir yerinde
Fakirliðe kopmuþtu kýyameti..
Ve… þimdi ki çaresizliði…
Hiç aklýmýza gelmeyen
Daha nice hikayeler yazýlmýþtý o an yaþlý kadýna .
Hangisi onun hayatý idi?
Derler ya “ne canlar yakmýþtý bakýþlarý ile.”
O yaktýðý canlar nerede idi.
Sevenleri. ....
Pof poflayanlarý…
Yalnýzlýklarý ve onu sevdiðini söyleyen insanlar…
Yoktular …
Hiç tanýmadýðý bir el
Tekrar ona yardým ediyordu otobüsten inmesi için.
Eski elbiseli buruþuk teni
Bu hali hiç hayal etmiþ miydi geçmiþinde?.
Koþarken sokaklarýn tarihinde,
Biraz durup begonyalarý koklamýþ mýdýr?
Pencere önlerinden…
Artýk onu kimse kýskanmýyordu.
Alkýþlamýyorlardý .
Erkekler ona kalpleri yerinden çýkacak gibi bakmýyorlardý.
Hatta hiç kimse onu fark etmiyordu artýk.
Ölsün diye bekleyeni de var mýydý?
Gözlerime arkasýný döndü yaþlý kadýn
Eskimiþ zamanýn eski bakýþlarýný aldý yanýna
Eðilmiþ bedeni ile koyuldu yalnýzlýðýna.
Yolu, belki evladýna
Bekli de kimsesizliðindeki çaresizliðineydi.
“Korktuðumuz yaþlýlýðýn
Bir gün kapýmýzý çaldýðýnda
“Hayýr, gelme “diye bir þansýmýz yokmuþ.
Her yaþý kabullenip yaþamak
Ve ihtiyarlýðýn nimetlerini
Keþfetmek keyfine eriþe bilecek miydik?
Azýðýmýz kaderin hangi cebini dolduracaktý?
Ýnsan beðenilmek istermiþ.
Beðenilmek için bir çok cilvelere
Ve oyunlara baþ vururmuþ.
Ýnsan gençliðinde,
Güzelliðinde dünyaya hakim olurmuþ.”
Eski çantasýndan bunlar dökülüyordu sanki yere….
Ve ..O da bu hatýralarýnýn ona faydasýzlýðýndan emin bir þekilde
Kadýn oluþunun yalnýzlýðýnda
Geçmiþin üzerine basa, basa gidiyordu.
Yaþlý kadýn uzaklaþtý,uzaklaþtý….
Gözden kayboldu.
Bir daha onu görmem imkansýz gibi geldi bana…
Görünmez elimle ardýndan
El salladým adýný bilmediðim umuda…
Düþündü gözbebeklerim
Akýp giden bir yaþamýn ardýndan
Ya bu kadýn bendim,
Ya da bu kadýn bütün kadýnlardý …
23 mart 2009 19:05
Gençliðimizde kendimizin kýymetini bilmediðimiz vakitlerin ,
Yaþlandýðýmýzda bizi nasýl azat edilmez köle haline getirecektir….
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Maria Zafer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.