Elveda çocuk yüreðim… Bu sana son vedam olsun yarýndan kalan.. Ay düþer aklýma yine, Ve gözlerin hiç göremediðim.. Yarým kaldým.. Yaralandým..
Elveda çocukluðum.. Öyle yangýn yeri ki hayat.. Kül eder bir çýrpýda hayalleri.. Bembeyaz saçlarýma dokunur suskunluðum.. Bana kalýr sevdalarýn kuytusu.. Yorgun anýlarýmýn aðýrlýðý sýrtýmda .. Gem vurulmuþ coþkusuna sevincimin..
Elveda çocuk yüreðim.. Salýncakta savrulur yalnýzlýðýn rüzgarý.. Yeþiller örtmüþ güneþimin ýþýklarýný bir bir elleriyle.. Saklamýþlar sevdalarýmý.. Acýlar olgunluðumun habercisi.. Büyüdüm.. Öðrendim…
Elveda çocukluðum.. Yürümek nedir bilmeden Düþmeyi öðrendim ilk adýmýmda Sonra kalkýnca dik durmayý Yenilmedim.. Örselendim.. Eskitildim.. Eskimedim..
Elveda çocuk yüreðim… Zenginmiþ her þeyi olan.. Ben kendimi fakir bildim hep.. Meðer her þeyi olmak da deðilmiþ zenginlik… Her þeyim olduðunu sandýðým gün Çulsuz çaputsuz zamanlara gebeymiþim, Gecikmiþim.. Ama ben zenginmiþim.. Fark ettim..
Elveda çocukluðum.. Uçsuzmuþ, bucaksýzmýþ, Sonsuzmuþ masal diyarlar.. Bulutlarmýþ bana eþlik eden.. Ve ben yine aya koþuyormuþum Gökyüzüm eflatun Aðrýlar siyahýnda sancýlarýn.. Ve sevinçler kül beyaz.. Ay sonsuz bir yol.. Bense sonsuzluk yolcusuymuþum.. Oldum.. Piþtim.. Kendimi buldum..