Kýrmýzý halý döþenmiþ Kýrmýzý perdelerle süslü odasýnda, Kýrmýzý þarabýný yudumlarken Havasýyla, haya dan yoksun
Duvar dibinde kýrýntýyla, Karýn doyuran görünce,
Gülmeyi unuttuk ...
Kimi de keyfine ... Dem vururken hayatýn,
Boyasý dökük sandalýnda Onluk oltasýyla, balýkçý Yirmi fersahtan çekerken, Ya rýzkýna, Ya da çilingir sofrasýna, Bize çýkan çizmeye bile,
Gülmeyi unuttuk ...
Yorgun düþmüþ, sessiz yüreðim Ne zevkten, ne de keyiften Dem vururken sensiz hayata
Dökülürken hazan yapraklarý, Son göçmen kuþlarýný da gönderirken Ardýndan, el sallayarak, Bir martýlar, bir de ýslak iskemle þahitti Akan gözyaþlarýmla, yeminlerime Ve ardýndan bir daha gülmemek adýna Ve yeminle, Ve sensiz,
Gülmeyi unuttum ...
Yusuf Týrpan ... Sosyal Medyada Paylaşın:
Yusuf Tırpan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.