Enver Gökçe’ye
Sýrtýmýzda eski bir ceket
Kýrýk bir bavul elimizde
Yürürüz izinde acýlarýn
Yüreðimizin üstüne basa basa
Baþýmýz eðik, baðrýmýz ezik
gözümüzde yaþ, gönlümüzde yas
sarýp gurbet yorganlarýna umudu
kör bir geçim uðruna düþeriz yollara
hicraný gözlerimize doluyarak
ve suluyarak yüreðimizde hüznü
yürürüz biçare acýlý acýlý
yürürüz can çekiþe çekiþe
tutunacak dal ararýz, dinleyecek dost
aðlamak ve anlatmak için dünyaya kederimizi
ayrýlýk boranýnda korlaþýr baðrýmýz
zorlaþýr gülmemiz
solur da solur sevdamýz yüreðimizde kýmýl kýmýl
daðlarca acýlarla ve de sancýlarla
yürürüz ritminde yürek atýþýmýzýn
yürürüz ritminde nefes alýþýmýzýn
yürürüz bitik un-ufak ola ola
onca yiðitliðimize bakmadan
hasrettir önümüzde sýra sýra
yol yol ayrýlýktýr
dað dað acýdýr gidilen
gurbettir, derttir, mihnettir
sineye çekilen dizi dizi
Ne yana vursak
üstümüze kararýr hava
þimþeklenir gökyüzü býçak býçak
bulutlar yýðýlýr kalýr gözlerimize
her kirpiðimizde bir deniz çalkalanýr.
nereye varsak,
baðrýmýza saplanýr ayrýlýðýn oku
devriliriz bir ihtiyar çýnar gibi aðýr aðýr
garipliðimiz kuþatýr dört bir yandan
baðlanýr elimiz kolumuz
nereye varsak sarpa sarar yolumuz
hasret kalýrýz bir dost gülüþüne
hasret kalýrýz bir dost öpüþüne
düðün dernek kurar acýlar içerimizde
çiçeklere kar düþer
umutlarý yel alýr
ardýmýzda nice kimsesiz ölüler kalýr
ölülerki bizim ölüler,
nasýl ki bu acýlar bizimse
bir yaný buruk olur çýrpýnýr yüreðimizde
bir yaný yaþ olur süzülür gözlerimizde
akar
akar
akar
dökülür çile denizlerine
gurbet rüzgarlarýnca acýlý ýslak
tufan kopmuþ yel savurmuþ gayrý
oflamak výz gelir gönül fýrtýnamýza
umudumuz ekmeðimiz,
acýmýz kederimiz
bir kara sevdamýzdýr yenemediðimiz
gözyaþlarýný saklama benden
kaçýrma gözlerini gözlerimden
oy kurban olduðum
derincene bak
bu nasýl yazýdýr ki
gözyaþlarýmýz
kemend olurda boðar bizi
ve ardýna bakmadan,
siler gider izini umudumuzun
çýplak aðrýlarla baðrýmýzý eze eze
taa… alnýmýzýn çizgilerine yansýr acýsý.
aðrýlar topraðýnda aðýt yakarak
bir yitik umutda yitip gitmiþiz
gayrý dert filiz sürmüþtür,
hüznümüzün tablosunda
bir direnç olmuþtur bizde yaþamak
o artýk karanlýk bir gecede diþ diþ
ak yorgana geçirilmiþ sancý
katmer katmer ülserdir midemizde
bir yara ki ayrýlýðýn
bir yara ki yoksulluðun yarasýdýr
oy kurbaným
toprak toprak koktuðumuz
nadas nadas süslediðimiz
ve de köy köy, ülke ülke
boynumuzu büke büke
ezgilere iþlediðimiz
bir yarýsý Türkiye’ de
bir yarýsý yaban ellerde söylenen
eðin aðýdý türkülerimiz
…………………….
bilmem bu yürek nasýl dayanýr
derdini kalem olup yazmaya
dil olup söylemeye
oy kurbaným oy
oyy da oy….