þehrin tutsaklýðýný açmaz gözlerin
eteklerini caddelerde toplar körebeler
küçük eðilimleri libidolarýn
kanayan bir aþkla sarar ölüler
guaji dillerin kemiklerini
zorlamaya almaz hiçbir topograf
tatlýlýðýný yitirse de tüm rüyalar
içöykülemini anlatmaz geçmiþin
–geçmiþ ki bir parçasý denklemin–
kesiþlerini tükettiðimiz bakýþlarda
kýzarmýyorsa bu geyikler muhabbetinde yüzümüz
gülüþlerini çoðaltmak içindir acýnýn
topaç bir kadere teslim ettiðimizde yüzleri
metinlerden çok adýmlarda çýkar karþýmýza
biraz taocu, biraz türki seviþmelerle
birbirimize en az gözlerle taptýðýmýz
ve daha çok çoðaldýðýmýz –acý ki azaldýðýmýz–
güllerin avuçlarda saçlar gibi kaldýðý gecelerde
sonrasýný hiç anýmsayamadýðýmýz anlar
belleðimize bir bahar kelebeði edasýyla
tülden helezonlar çizerken
bir baþka bakýþ alýr bizi kendimizden
“kendi” olmadýðýmýz andýr
adý ne olursa
bakýþlarýnda sevecen aðlayan bir kadýndýn
ben kadýn yanýný sevdim
þehre bir giz gibi girdiðin þarkýlarla
ýþýklarýna yaðmurla ritim tuttum
caddelerine adýmlarla, asla yanýlmadým
gördüm, cinneti sensiz geçirdim
þehrin ayaklarýna kapandýðým günden beri
gizil ve çoðul anlamlar tüketti beni
varsýn yalanlar dökülsün saçlarýndan
gözbebeðinden emzir gömdüðün çocuklarý
bakýþlarýnda öldür sensizliðe göm
uzaklaþ bir kanat çýrpýnýþýnda ki
tut gözlerini aðlamasýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.