“-ebemin mezerinin yakýnýndan geçiyosam da gýbleye döner okur-üflerin her -cumaaðþamý - da, euzü besmeleyi çekerin bildiðim dovalarý Allahula’yý okur uruhlarýna hediye ederin Allah gabil etsin “-Amin-amin”
“-Allah biliyo ya üsdümde çok eme(ði) gursa(ðý)mda çok ekme(ði)var anamdan fazla sarýnmýþ sýrtýna, i(l)k torun deye yere-göðe koyamazýmýþ aðþamlarý gayfaya ðetsem de ýcýcýk geþ galsam merdimenin baþýnda bekleyip durudur nur içinde yatasýca Allah gani-ðani ýra(h)met etsin yattýðý yer nur gabiri cennet olsun Allah gabir ezabý vermesin cem-i cümle günahlarý affosun”
Allah rahmet eylesin bobam “-sen bilin” dedi “-bi araya ðelin, gardaþ gibi kimsenin hakký kimseye ðeþmesin”
üleþdirdim halalarýma, emmim gile “mürekkep yalamýþ”ýyým deye bana düþdü isder isdemez mamele iþleri de
tapý dayýrasýna ðetdim annatdým “-durum” böyle böyle “-ver makeme ilâmýný” “-ne makemesi, ilâmý abe(y)” öte yandan biri dedi ki, “-sen önce makemeye gedecen” len ne makemesi, “-ebem öldü, eceliyne yaþý doksan küsurudu zati iþdecik mýhdar da tasdikleyvidi nüfusdan da düþürtdüm saba(h)le(yin)”
“-öyle deði” dedi, “-oradan bi karar getirecen” ne deyelim þeratýn kesdiði barnak acýmaz “-peki” dedim tapý deyince biz, Kasým Bey gibi efendiler biliriz emme gazýn aya(ðý) öyle deði(l) tam bi devlet dayýrasý vallahi
uzatmayalým vardým, hemen alt gatýn giriþinde onnara da izah etdim “-durum ….” böyleyken-böyle.. böyle “tapý dayýrasýndan kýyat isdeyollar” dedim
“-doðru” dedi, adý da Þengül’ümüþ adamýn biri “-amma onnar bize bi yazý yazacak falan köy, falan mevki, adasý parseli adý-soyadý, deðil mi olur ya üsdünde ipotek olabili”
len ne ipoteði gadýnýn ipoteðinen ne iþi olabili yalan olmasýn, gadýnýn son deminde gene de gulaðýna eðildim, sordum, “-borcun var mý ebe borcun” “-þükür emrine, Allaha bi can borcum mar” dedi “-Allahdan baþka kimseye borcum yok” deye deye getdi zati,
amma adam haklý, o, onun görevi vardým tapý dayýrasýna gerisin geri iþimin ters gedeceði belli cinlerim depemde vallahi garnýma bi aðrý ðirdi bak gör Ya Rabbi
bu tefa orta yerde; gabak gafalý bi adam, sil baþtan anlatdým, gari þefleri adam bana kýrk dereden su getirtdi en sonunda nüfus cüzdanýmý isdedi “-ya sahte evrakýnan, birinin tarlasýný baþgasýna yýkývýrýyosan” dedi haklý vallahi
de! Ben kimin bilmeyyo ku benim etiyacým mý var, yok þükür.. “-olmaz sa” “-yoðusa bizim bildiðimiz iki þahit” dedi Allahýn onarcaðý ya “-fýrsatým olursa muvazzaf yokalmamý yapdýrýn” deye gocaman defteri yanýma aldýydým uzatdým
adam bakdý baþga gaþcak yer galmadý “-bekle” dedi, terk etdi dayýrayý bekle Allah bekle gari adamdan habar yok valla ayaklarýma gara sular endi haralda adam bazar bazarlamaya ðetdi öyle ya haftadan haftaya bi bazarý adamlarýn
“-nere ðetdi bu adam” deye gürleyince ordan biri “-senin iþ uçu arþife endi ya!” dedi hayýr benim gorkum öylenneyin mesayinin biteceði hemi de bu arþif ne len neye benim uçu.. iþini ðücünü býrakdý ðetdi ha..
neyise adam geldi, habar almýþ diklendiðimi belli bana “-ne böðürüyon sen, len” dedi iþimin görüldüðüne bakayýn deye ses etmedim süt dökmüþ kedi gibi “-gusura bakma aðbi” dedim, “-özürün kaba(ha)týndan böyük Allahýn köylüsü”
ordan aldým kiyadý, bi sevincinen “-þükür iþi halldecez öylene” seðirtdim vardým makemeye adam hemen yazacaðdý, eli varmadý kalemiynen “-olmadý” dedi
belli ürüþvet isdeyollar on gün bekleycen emme vermeycen benim iþi mezbur yapcaklar
“-senin eben hasan gýzý, deðil mi” “-evet” dedim “-burda hüseyin yazýyoru gardeþim” dedi “-etme eyleme adamýn adý hasan, hasan üseyin deði ki, hý de(ye)ce(ði)ne ” “-tapýdakýnnar düzeltsinner” dedi,
ulen bunnar gumpanya o, ona, o gerisin geriye o ötekine köylüyüz ya çaresiz döndüm gerisin geriye vardým, durum böyle, böyle annatdým
adam “-gardeþim bi senin iþin mi var bunun adý bazar, bak sýrada bekleyenner var en eyisi mi sen yarýn gel” nalet olsun, ertesiðün zabbahdan Allah var ya ýçcýk peynir, yoðurt-dolaz alaðetdim n’olur nolmaz, öyle ya adam haklý bi derdi ben miyin “abey þu bizim iþi ……… gözünü seveyin” ….. adam, yüzüme bile bakmadý valla
“-ben dün bakdým gardeþim ona orada “hüseyin” yazýyo benim yapcaðým biþiy yok” yahu abey ý-ýh aman-zaman “-valla olcaðý bu bunun” abey-mabey kar etmedi
hay senin yapcaðýn iþin ……………. dedim fýrladým dýþara elimden bi gaza çýkcak valla
bizim köylü Cöbe dayýyý buldum yoðurdu peyniri ona verdim “-len o arkadaþ eyidir” “-eyiyse madem düþ öðüme isbat et hadi” getdik,
adam ona da “-Osman abey orada “Hüseyin” yazýyoru ben de orda gördüðümü yazýyon gafamdan yazmadým kiyne söz temsili orda “osman” yazýyo olsa da ben hasan yazsam olu mu” “-dooru olmaz” “-ee hüseyin yazýp durukana neye hasan yazayýn” …… “-bunun olcaðý ne” “-olcaðý bu” Cöbe dayý da kar etmedi Üssüðün Melide getdim Mýrý Þabanýn dünürünün, dünürü Þevket Aðaya Bakgal Iramazana, Davýda öðüme ðelene, dert yandým tapýcýyý kim tanýyo dedilerise ayaðýna vardým kimi eletdiysem “ý-ýh”
geri ðeldim yalvardým yok zabala herkeþ durmuþ bize bakýyodu hinci herkeþ iþinde gaydýnda “-abey ne isdersen vereyin benim hu iþi halledivi”
yoð Allah yok adam nuh deyo peygamber demeyo atýyo bana fýrçasýný, havasýný iþiniz olmadýmýydý it gibi yalvarýyon, iþiniz bitdi mi, yakýn semtimize uðramayon iþin görülsün deye herkesi buraya toplayon o tefderi ben mi yazdým, orada öyle yazýyo
iki ðün sonura gastelerde; iresmimiz çýksa “sahte belge düzenlediler de vatandaþýn malýný elinden aldýlar” deye “-hýý! o zaman ortaya çýkýp da “yok meselenin aslý öyle deðil böyle” deye tapýcýyý ben yanýltdým o bana doðrusunu yazdý verdiydi emme ben kendim deðiþdirdim” dermin ýhý sana çýzýk, vallaha da demezsin billaha da demezsin”
“-derin, dememiyin abe yeterki sen imzalayvý bi, ha!” “-valla da demezsin, billa da demezsin sen iþiyin görüldüðüne bakýyon emme ben imza atýyorun,onun altýna boba” mesuliyet bana geçiyo direkmen ben attýðým imzanýn ömür boyu vijdan azabýný çekerin deðil Yörük Osman, deðil kaymakam yerden bobam çýksa kimse bana bunu imzalatamaz
“-e valla haklýsýn abey de ben sýrf bunun uçu geldiydim dün.. böðüne talik etdin “pekey” dedim, birez sonura araba getmeycek olsa önemli deði(l) valla acaba yarýn gelsem”
“-isdersen alt(ý)ay gel-get gardeþiiim benim yapca(ðý)m baþga biþiy yok” “-eyi de abey, biz hinci n’apcaz” “-valla o senin meselen beni hiç ýrgalamaz”
bin yalvar, rica minnet “-olmaz, da olmaz” “abey çýkar bi yol gösder” “yok” ölümün öldürümün,
seninki yanýma ðeldi elimden kiyadý aldý “isdemeyosan vee gardeþim” dedi kiyadý aldý yýrtdý tam o ara, bakdým seyirciler býkmýþ bizim piyesden herkeþ iþinde gaydýnda kimseye çakdýrmadan yumruðumu bokis etdim de ben bunun böðrüne bi endirdim “hang” deye iki büklüm oldu-ðedti valla
“-evet” … “-gardeþim esgi yazý bu hasana sinek sýþsa hüseyin olu” .. “bu da öyle olmuþdur al-gel þunu, hasan yazýverelim olsun-bitsin vatandaþý ikki sahatdýr neye yoruyor sunuz, .. iþin görülsün”
hemen yazdý, uzun uzun imzaladý mühürledi, elime uzadtý, emme hala böðrünü dutuyodu ardýma bile bakmadan doru Þengül’e ani-takke tamam, isdermezse olmasýn valla bokisi ona da hazýrladým amma farkýnda benim canýmýn burnuma geldiðinin, sýkýþan kedi, köpee cýrmalar ya da namým yörüdü dayrada
“saðol” deyen, deye bi yanýna varayýn peynir yoðurt isder mi öyle ya “bi ta(ha) iþim düþer” “gusura bakma abey” deyeyin deye iþim bitince okarý çýkdým
tufalete getmiþ gelmemiþ baya bi bekledim illa bi “Allah ýrazý olsun” deycen araba gaçacak deye ardýma baka baka endim hökümet gonaðýndan ondan sonura da yüzüm dutup da varamadým yannýna adý hinci aklýma ðelmeyo emme o ðün hiþ demediysem beþyüz tefa, dediydim ezberlediydim valla-billa dediði gibi..iþimiz bitti ya! neyse, olmuþ iþim, biþmiþ aþ su isdemez zati adamýn ismini zikretmek gerekmez”
KELÝMELER;
cuma akþamý/cuma derneði: perþembe akþamý (perþembeyi cumaya baðlayan akþam) Direkmen/direkman: doðrudan, direkt olarak, otomatikman, kendiliðinden talik etmek: tehir, erteleme, daha sonraki bir zamana býrakmak
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.