SEVDALI YÜREK

Hiç sevmem eve küsüp, yemeði dýþarýda yemeyi
Ýçimi bir kasvet bürür
Bin çeliþki, bin çatýþma üzerime yürür
Bu köhne lokanta
Son sýðýnak olur, her dargýnlýkta


Yedikçe sanki çoðaldý yemeðim
Lokmalar boðazýmda büyüdü
Yalnýzlýk üzerime saldýrdý
Saatler ilerledikçe gece daha bir ýssýzlaþtý
Dýþarý attým kendimi
Yürüdüm birkaç adým
Bir sokak lambasýnýn altýnda rastladým
Önce tanýyamadým, sonra þaþtým kaldým
Yakaran gözlerle gözlerimin içine baktý
Onu gözlerinden tanýdým, oydu
O sevdalý yürekti
Bizler çocukken ona bu adý vermiþtik
Bambaþka biriydi, sözündeydi, harbiydi
Yakýþýklýydý, kýzlar etrafýnda pervaneydi
O farkýnda bile deðildi de
Birçoðu onun aþkýndan divaneydi
Bileði bükülmezdi, delikanlýydý, mertti
Hem tatlý hem sertti
Biz onu çok severdik



Bir akþam
Kýz yüzünden yukarý mahalle gençleriyle kavga çýkmýþtý
Sevdalý yürek tek baþýna beþini haklamýþtý
Bütün kýzlar ona yanýktý da
O birine kafayý takmýþtý
Buse’yi sevmiþti
Yemyeþil gözleri vardý Buse’nin
Sapsarý saçlarý beline kadardý
Rüzgârda nasýl da savrulur, dalgalanýrdý



Çok geçmedi dillere düþtü sevdalarý
Ayrýlmaz olmuþlardý birbirlerinden
Zaman yel oluyor, esiyor
Sel oluyor, akýp gidiyordu
Nede çabuk geçiyordu, beraberken, el eleyken
Duruyordu ayrýlýk varken
Doyamadý onlar birbirlerine



Askerlik girdi araya, tüm mahalle yolcu etti
Buse’sinden kopup
Gözleri arkada, gözleri yaþlý gitti sevdalý yürek
Aþký, sevgiyi tanýyana anlatmaya ne gerek
Zalimler felaketlere sebep olurmuþ, bilmeyerek
Herkes gibi o’da duydu, öðrendi de
Taþ kalbine söz geçmedi
Tuttu bir baþkasýna verdi Buse’yi babasý
Paralýymýþ, varlýklýymýþ
Güzel gözlerinden yaþ dinmedi Buse’nin
Bir sözünü dinletemedi
Zalim babasýný insafa getiremedi
Olanlar oldu sonunda
Düðün gecesiydi
Davulun sesini bir feryat kesti
“Gitti” diyordu, “dünyalar güzelim gitti”
Kalabalýk kaynaþtý, insanlar aðlayýp, baðrýþtý
Sevdalý yüreðin güzel Buse’si kendini asmýþtý




Askerden dönünce, tutunamadý mahallede
Duramadý hiçbir yerde
Bir garip hallere bürünmüþtü
O mert daðlar gibi sevdalý yürek
Bitmiþ, tükenmiþ, çökmüþtü
En sonunda çekti gitti gurbete






Þimdi yýllar sonra sevdalý yürek
Karþýmda duruyordu, beni tanýmýyordu
Üst baþ periþan, dökülüyordu
Baktým
Uzattýðý eli titriyor
“N’ olur bir þiþe þarap parasý ver” diyordu
Kulaklarýma inanamadým, sevdalý yürek yalvarýyordu
Sokak lambasýnýn ýþýðýnda çið tanesi gibi
Gözyaþlarý ýþýldadý, sakallarýnýn arasýndan süzülüp
Gözlerime inanamadým, sevdalý yürek aðlýyordu…


Gürsel ÝLERÝ

Sosyal Medyada Paylaşın: