Kırmızıydı Doğuruyordu Toprak...!

TOPRAK...!

Zulüm tarlalarýnda
Ýki ömür çürüttü kederler,
Baðrýna taþ basa basa.

Kahýrlar sýralýydý
Efsanelerinde dillerin,
Ölüm kokuyordu toprak.

Gün kýrmýzýydý,
Yön kýrmýzý,
Kan kýrmýzýydý þafak.
Sonsuzluða haykýrýyordu
Çýðlýðý atlasý yýrtarak.

Kýrmýzý silüetler dolaþýyordu,
Kýrmýzýydý hortlak.
Sonbahardý, hazandý çöken,
Rüzgardan yanmýþtý,
Islak, kýrmýzý yaprak.
Aðlamakla örtülüydü,
Kefenlenmiþti toprak.

Tutunup kalkmak yoktu.
Çýkmazlarda dizili
Tanelenmiþ inciler.

Daha aralanmadan
Nasýrlanmýþtý acýlar.
Zil çalan kör gafillerdi,
Cüretleri zamana mahsup.
Yetinmez kuklacýlardý,
Kan kýrmýzý öz alan.

Sevinmek yasak,
Gülmek,
Kýrmýzý gülleri koklamak.
Tarifsiz acýlardý saran umudu.

Kapkara gökyüzünde,
Kan kýrmýzýydý bulutlar.
Az kalsýn yýldýrýma dönüþecekti,
Yaðmur sanacaktý toprak.
Pýhtýlaþmýþtý zaman,
Akmýyordu aðacýn damarlarýnda.

Yürekler donuk,
Narýn çýðlýðýnda azrail,
Son çaðýrýþlarýný haykýrýyordu.
Ölüm dökülüyordu meþelerden,
Kalmamýþtý örtünecek yaprak,
Rahatlýyordu artýk,
Sonsuzluða açýlan toprak.
Sosyal Medyada Paylaşın:

feriha Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

KİMSESİZLİK..! CAN...! Mavi dünya...! Gidiyorum artık sessiz sedasız BEBEK GİBİ...... NAZLI....! Annem yanımda olsaydı NENEM,E....! ZEYNEP…! Anne diyarı….