DUVARIN DİLİ
duvarlara mahkum kapým
yanmasýný bilmeyen kör kandil
benim kiþisel tarihimdir
yüzümdeki çizgiler
yýldýzlar bile üþür soluðumda
ürkerim/ geceye denk düþeceðim diye
yüreðimin odalarýnda
tutsak bir serçe
çýrpýnarak çarpar camlara
pencerem ki yarý açýk gökyüzü
güz göðünde bir kýrlangýç kadar þaþkýn
geceler devrilir üstüme/suya damlar yanaklarým
az mý iç çektim
özendim kuþlarýn özgürlüklerine
kimsesiz denizlerin sahipsiz sularýnda
gökten ateþi çaldým
tutup bir güneþ çizdim üstüne
yokluðunu sarmaladý/çýplaklýðýna biçilmiþ elbise
bin bir düðümle birbirine baðladýðým
kýrýlmakla bitmedi içimin faylarý
ömrüme efkar düþmüþ/içerliyorum
sorularýn yanýtlarý gibi bir köþede unutulmuþ
yosundan evler aldým/suyun masalýndan umutlu
sarýl/beni iyice anlayacaksýn/sarýl hasrete
çýnlayan bir ýslýk gibiyim dað baþýnda
kestim yer altý ýrmaðýnýn çaðýltýsýný
yaðmur topluyorum sen de benim gibi aðla
avuçlar dolusu can sýkýntýsý serpiyorum
küstürdüðüm akþamlara
fotoðraflarýný indirdim/usumun duvarýndan
küskün eylül güneþinde
öfkesini sensizlikten alýr
katsayýlara tutunan öyküm
ateþler içinde yanarken buzullar
direnen dað zirvesidir göðsüm
korku mudur daha güçlü / sevinçten
gerçek yalana kýrgýn
suskundur gecenin hüznü
soluðuma yapýþýr saklanan sýrlar
ben olmaya alýþtýrýnca kendimi
.............duvarýn dili çözüldü
sus/söyleyemiyeceksin hiçbir zaman
benim yaþadýklarýmý
acý gerçeklerine soyunma
suskulara alýþýðým nasýl olsa
ondandýr gecenin laciverdine atýþým kendimi
kaç mevsimsiz bahar yaþadým/artýk gelen eylüldür
kanadý kýrýk bir yaþamýn pusulasýzlýðýnda
ayvanýn derdine düþtüm gülen narla aðlayan
bölük bölük böldü turnanýn kanadý
geçen yýllarýn gönlünü almaya çalýþsam da
hüzünlü içimdeki þarkýlar/ah öylesine hüzünlü
Nail Yavuz, Ýzmir
Yeniden düzenleme
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.