Giderken unuttun sanýrým, Beni, bana býrakmayý. Aynalarda boþ yüzüm. Biliyordun ey sevgilim Seni yüzüm diye sevdiðimi
Baharlar yok olmuþ, Mevsimler ikiye indirmiþ sayýsýný Dallarda kurumuþ badem çiçekleri, Çimenler terk etmiþ siyaha yeþilini. Sokaklar boþalmýþ, Anlayamýyorum bu sessizliði El, ayak çekilmiþ Toplayýp gitmiþ insanlar düþlerini.
Ellerimi götürdüm, aramak için gözlerimi Gözlerim yok! Ýki adet çukura býrakmýþ yerini, Biliyordun ey sevgilim Seni gözüm diye sevdiðimi
Kalbim ufalanmýþ ellerinde Boðuluyor ruhum, sýkýntýlar içinde Beynim, kavgalý duygularýmla, Hazmedemiyor incitilmeyi Ýçimde amansýz arayýþ var, Kaybettiðim benliðimi Biliyordun giderken Biliyordun ey sevgilim Seni özüm diye sevdiðimi..
03- 01- 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
Serap Saylam Şen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.