Öðleden sonra.
Mayýsýn ilk günleri,
Hýdrellez yakýnda.
Sanýrým üç gün var.
Zamaný, köstekli saat misali
Yeleðin cebine koyup da geldim.
Þairin cesareti
Ya da yangýsý olmadýðýndan
Soramadým kimselere,
Yirmibeþ saat önce kimin geçtiðini!
Sorsam bilmezlerdi,
Hep öyle dedim kendime.
Ömrü bir yýla döndürsek,
Neden bahar gibi er düþtün gönlüme.
Ömre bir gün desek,
Sabahýn serinliðinde düþtün gönlüme.
Az mý dua ettim de,
Vakitsiz yaktýn da gittin.
Daha eremeden kopardý(m)lar dalýndan.
Ne sana bir tầd kaldý,
Ne de bana.
Hamlýðýn, burukluðu hala damaklarýmda.
Yutmak mümkün olmadý bunca zamandýr.
Her defasýnda boðazýmda bir yanma.
Denizin esintisi gelmeye baþlamadan,
Yapraklarýný bile kýpýrdatmaz,
Sanki korkar aðaçlar.
Bir böceðin nidấsýna gecikir cevaplar.
Öylesine dinlerken zamaný,
Bu duygularý getirir oturtur
Düþ(ünce)lerimin en baþýna!
Derim ki o zaman;
Her þey böyle zamanlarda güzeldi.
Ya da benim ki yanýlgý!
Zamaný nasýl harcadýmsa hoyratça,
Bu gün yarýn demez tüketirdim...
03 Mayýs 2005
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.