Yârin bana sunduðu, dert deðil sefa imiþ,
Buna karþý umduðu, sadece vefa imiþ.
Karýþýnca aðyara, anladým kýymetini,
Onsuz geçen her günüm, iþkence, cefa imiþ.
Sermaye-i ömrümden tükenen her bir zerre,
Deðersiz akan zaman, bir dehr-i heba imiþ.
Ey gonca bende sustum! Senin gibi gül þende,
Galim yârin nezdinde, dermansýz veba imiþ!
Yeter ki visal olsun, hazan olmasýn dareyn,
Bendeki korku ümit; arasý çaba imiþ!
Gündüzüm gece oldu neden sonra anladým,
Har olup bizi yakan, Aþký bîvefa imiþ…
Salih Yýldýz…..07.11.2008
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.