KERÂMET KENDİNDE VEHMEDEN BİTER !

Hakk’ýn vergisidir, bize bu kelâm,
Sanmayýn tükenir, sanmayýn biter!
Düþmâna gülledir, dostlara selâm;
Hâzinesi çoktur, ledûndan katar!

Bana bu lisâný, bahþeden O’dur,
Lütfeder sözlerden, doðurur Bedir,
Ýþin hakikâti, yalnýzca budur;
Ondan böyle misk-ü anberce tüter!

Yoksa ne ilmim var, ne tâlim ettim,
O’na sýðýnûben, sýdk ile gittim,
Ne gelirse O’ndan, baþýmda tuttum;
Almak isteyene, bedelsiz satar!

Kelâm-ý lâtif’in, hamîsi Hakk’týr,
Ona ihsânlarý, haddinden çoktur,
O’ndan feyizlenen, fazýldýr, yekdir;
Andelib olûben, mecliste öter!

Dili tatlý olur, þekerden þeker,
Muhabbete salar, gönüller yakar,
O’ndan ne gelirse, saðuben döker;
Sanmayýn nefsiyle, hevâyla atar!

Ozan Ýlo yazdý, kýsacýk aslý,
Bu yolda yürünür, edeble uslu,
Uzun hikâyedir, Âþýklýk faslý;
Kerâmet kendinde, vehmeden biter!
23.10.2008/16.41

Sosyal Medyada Paylaşın: