Yaðmurda ýslandýkça üþüdüðümü sanýp, Acýkmýþýmdýr diye pekmeze ekmek banýp, Yedirdiðin günleri hala hatýrlýyorum. Öldüðünü unuttum, düþlerime aldanýp.
Terleyince üstümü deðiþtiren yok anne! Mezarýna gelmiþim hele bir kez bak anne! Her gün hayalimdesin kýrlaþmýþ saçlarýnla Ýnan abartmýyorum, çok özledim çok... Anne!
Eðirmeçte yünleri eðirmeni özledim, Üstüm baþým çamurken baðýrmaný özledim, Gül yüzünü özledim, gülüþünü özledim, Oyun oynarken eve çaðýrmaný özledim
Yorgun gönlüm ister ki hep yanýnda kalayým Aradýðým huzuru gözlerinde bulayým Yýllar hayli yýprattý, koynunda yer aç bana. Dizlerinde en derin uykulara dalayým,
Bugün anneler günü ne sen varsýn ne babam Hayata tutunmaktýr bu dünyadaki çabam Coþari bildiði tüm dualarý okudu Bölüþsünler, burada yatan dost ve akrabam
11.05.2024/Samsun
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.