Günü Geldi Bir Çınar Daha Devrildi ( Anama Xaltiya Zeyno'ya) BirDüşDenizi
Günü Geldi Bir Çınar Daha Devrildi ( Anama Xaltiya Zeyno'ya)
Sen de gittin Düþtünde Ali Usta’nýn peþine Sessiz dingin Biraz hüzünlü biraz kýrýk Yaþamýn yükünü vurup kalbine Biraz yorgun biraz bitkin Ve biraz da buruk…
Bütün mirasýn þevkatindi onu da paylaþtýrdýn evlatlarýna Alarak yanýna avuçlarýnýn çizgisinde saçlarýmýzý okþadýðýn zamanlarý Sen de gittin Býrakýpta bizleri bu köhne dünyada Bir baþýna
Ah Ana dün gibi anýmsýyorum Evimizin taþ duvarýndan atlayýp avlusunda top oynarken düþüp dizlerimin kanamasýný Kolonya döküp sen üfledin diye acýmadan iyileþen yaralarýmý Ki izleri duruyor hala. Aðlamayayým diye sonsuz sevginle sürerdin ekmeðin üzerine salça Bayram yeriydi sanki o an avlumuz Ve ben çýðlýk çýðlýða yine koþardým topa
Þimdi daha iyi anlýyorum ana Sevgiyle serilmiþ bir sofraydý yüreðin Paslanmýþ umutlarýmýzýn bile tuzu biberiydi Suyuydu oruçlu zamanlarda iftara duran dudaklarýmýzýn Toprak damlý evimizin üzerine karlar yaðdýðýnda Odun sobamýzýn üzerinde demlediðin kaçak çay tadýnda bakardýn Güldüðünde sobanýn üzerindeki portakal kabuðu gibi kokardýn
Sen varsan üþümek yoktu Arkasý Yarýnlar’ý dinlerken gaz lambamýzýn ýþýðýnda Kahverengi bakýþlarýnla kucaklar ýsýtýrdýn bizleri Bak þimdi gözlerim doldu ördüðün kazaklar düþtü aklýma...
Sen varsan korku yoktu Ana Sýnýrsýz hüzünlerini silerdin mahallenin Sabah uyanýr uyanmaz kapýmýzýn önünden. Ýlk adýmýmýz huzur Ýkincisi sevgi olurdu bu yüzden. Temiz kalsýn diye rüyalarýmýz Yýldýzlarýn yalnýzlýðýný gökyüzünden alýrdýn da her gece Hiç bir kâbus iliþemezdi uykularýmýza
Fakirlik ayrý bir þey Ana Ama sen varsan açlýk yoktu Yavrusunu gagasýyla besleyen bir kuþ gibiydi kalbin Velhasýl yer sofrasýndan kalkarken karnýmýz hep toktu
Ansýzýn aklýma düþtü de soruyorum Þimdi sen gittin diye ben öksüz mü oldum Daha babamdan kalan yetimliðe alýþamamýþken Kimsesiz mi kaldým Ana Hý Vicdaný tarumar geceleri kucaklayan karanlýk bir ormanýn içinde Çürümeye yüz tutmuþ bir aðacýn en yalnýz dalýna benzettim kendimi Rüzðâr estikçe çýtýrdayan sesiyle..
Vah bana Vahlar bana…
‘’Vakti geldiðinde herkes ölecektir Ölümden korkma Üzülme sakýn aðlama‘’ demiþtin Korkmuyorum üzülüyorum biliyorum ve sitem etmiyorum Ama gidiþindeki bu tat çok acý be Ana...
Söyle bana Daha ben çocukluðumu unutmamýþken ben daha o ekmek salçaya doymamýþken Týrmanýp düþmüþken yere avlumuzda ki dut aðacýndan Kanatmýþken dizlerimi Ve dizlerimde ki yaralar daha kabuk baðlamamýþken Bizi böyle býrakýp gitmen neden Babamdan benim için aldýðýn harçlýklarý daha harcamýþken...
Gördün mü Babam da geldi aklýma Sen de biliyorsun Hiç yaslamadým baþýmý Ali Usta’nýn kaçak tütün kokan omzuna Devrilecek bir Çýnar’ým kalmadý artýk Nasýl anlatsam, Ne desem Nasýl kahýrlansam Nasýl dert yansam Ana Bir haber gönder Rüzgarlarla Yaðmurlarla Yýldýzlarla Kuþlarla
Desinler ki;
Zeyno hakkýný helal etmiþ bu nankör oðluna...
Sosyal Medyada Paylaşın:
BirDüşDenizi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.