AŞK BİZİM, EMEK BİZİM

Göz göze geldik önce ;
boyuna, posuna, saçýna da bakmýþýmdýr,
belki daha sonra.

Ne zaman sordum ;
ananý, babaný, malýný, mülkünü ?
Dinini, mezhebini, ýrkýný ,inancýný ,
gelmiþini, geçmiþini,
sorduðum oldu mu ?

Kim koymuþ bu kurallarý ;
kim yasaklýyor aþkýmýzý ?

Çatý bizim , ocak bizim deðil mi ?
Ekmek bizim, aþ bizim olmayacak mý ?

Terleyen alýn bizim,
aðlayan gözler, çarpan yürekler,
emek veren eller ;
hepsi bizim deðil mi ?

Parazitler neden ?
Engeller, taþ koyanlar, kýskananlar,
defolup gitsinler !

Hayat bizim hayatýmýz.
Sevgi bizim, aþk bizim, emek bizim !
Çekeceksek çile, yaþayacaksak mutluluk,
aðlayacaksak gözyaþý.
Güleceksek eðer ;
Yüreklerimizde açan güller bizim olacak !

Fikret TEZEL

Sosyal Medyada Paylaşın: